hayal kurarken bile hayal kırıklığı yaşamak

• şöyle bir öyküdür:
  
  "istanbula gittim bu hafta sonu. yaşadığın semte. dün istanbuldaydım. sokaklarında gezdim, sahilinde yürüdüm. çay içtim. yağmur çiseliyordu ben şehrime dönmek için otobüse binerken.
  seni görmek için gittim elbette. sonra düşündüm. seni görsem... sen sahilde yürürken seni görüp yanına gitsem... tepkini hayal etmeye çalıştım. hiç tanımamış, duymamış gibi yapıp geçip gidebilirdin, öfkeyle bir kaç şey söyleyip öyle gidebilirdin, merhaba deyip ayak üstü bir kaç cümle edip gidebilirdin... ama giderdin. bu düşünceleri es geçip bir yere oturup konuştuğumuzu hayal ettim. hiç bu yaşananlar yaşanmamış gibi konuştuğumuzu. kısa bir süre sonra güvensizliğe, söylenenlere, birbirimizle ilgili düşüncelere geliyordu konuşma. hayal kurarken bile.
  biletimi aldım ve döndüm. otobüsü beklerken yağmur çiselemeye başladı. istanbul çok güzeldi, hava çok güzeldi."