cemalnur sargut

• ilk gordugum anda "cok sukur ki tanimiyorum" diye dusundugum konusmaci kadin. yarabbim coluguna cocuguna esine dostuna sabir versin. benim etrafimdaki herhangi birisi o tonlamalarla ve o ses tonuyla 2 dakika konussa, ya ben olurum ya o..en son gordugumde konusan bir ceylandan bahsediyordu ki, soz konusu hikayeyi cocuk programlarinda, masal saatlerinde anlatsalar anca dinlersin. bu ne ya.. bu nasil bir sevgi kelebekligi, bu nasil bir tahammul zorlamak, bu nasil bir yuz ifadesi, bilemedim.
  
  geç gelen edit:
  kaaaaç sene geçmiş ben bu entariyi yazalı. aynı nickle de uçtum geri geldim. bir sürü şey değişti, karmam, beğenilenlerim, başuçlarım, zöelerim, ama bu entri hiç değişmeden hep zöelerin arasına giriyor. ve ben bundan aşırı derecede mutluluk duyuyorum. eksileyin. çok memnun oluyorum. çünkü söylediği şeyler öyle saçma ki. zaman içinde görüşlerimde hiç bir değişme olmadı. budaya secde edenler allah'a secde ediyor aslında gibi şeyler söylemesi nedeniyle islamcılar da sevmiyor artık kendisini. oh olsun.
  dini sevimlileştirmeye çalışmak sonunda kişiyi küfre sokar, şirke düşürür. din böyle demişse böyledir. soramazsın, kendince yorum katamazsın. millet niye dinleri terkediyor? baskılar ve dogmalar yüzünden. bin tane soru sorarsın, mantıklı cevaplar beklersin, ama sonunda: "çünkü o öyle" der din ve biter. sorgulamak küfre gider. he dersen ki ama ben islamı öyle bilmiyorum, o zaman deist olursun, ayrı bir konsepte girersin. hiç bir dine ve tanrıya inanmıyorsan da zaten hepsi aşırı komiktir, izler dinler gülersin.
  böyle sevgi kelebekliğinin sonu delirmek, cinnet.
  kedi alsın bence bir tane. ben de delirdiydim, tam kapatılacaktım ki mestan geldi toparladım. tavsiyem budur.