daddy issues

• daddy issues kavramı sigmund freud ve oidipus kompleksinden kaynaklanmış denilmekte. bu teori, bir çocuğu ele alıyor ve o çocuğun karşı cinsten bir ebeveynle güçlü bir bağ kurduğunu ve aynı cinsiyetten ebeveynlerine karşı güçlü rekabet duygularıyla büyüdüğünü söylüyor. freud bu davranışı erkekler ve anneleriyle özdeşleştiriyor.
  
  günlük kullanımıysa saldırı ifadesi yerine geçerek kadınları hedefler şekildedir. şaşırtıcı olansa erkeklerin 'baba sorunlarının' kadınlara oranla daha fazla olması.
  “baba sorunları" terimi, cinsiyet ayrımı olmaksızın bireylerin duygusal ihtiyaçlarını veya karmaşık çocukluk ilişkilerini anlatmak için kullanılıyor.
  
  erkek çocuklara etkisi şu şekilde; babaya duyulan öfke diğer erkeklerle yoğun rekabet halinde olma duygusu doğuruyor. bunun yanında babalar, eşlerine şiddet uygulayarak veya kötü davranarak erkek çocuklarında ilişki sorunlarına yol açıyor.
  eğer babaları annelerine kötü davranıyorsa, erkek çocuklar istemsizce şöyle düşünüyor: 'erkek olmak böyle bir şey. kadınlara bu şekilde davranman normal.'
  
  çocuk büyüdüğünde annesinin o yıllarda yaşadıklarına ve ona yardım edemeyişine üzülse de, kendisini kadınlara karşı babasının tersi olma yolunda eğittiğine inandırsa da insan gördüğünü tekrarlamaya meyillidir.
  bunun yanında baba fiziksel veya duygusal olarak olmadığı için aileyle veya kadınlarla sağlıklı bir ilişkinin neye benzediğini öğretecek bir erkek olmadan büyüyen erkek çocuk, duygularını kendi kendine düzenlemede zorluk çekebilir ve yetişkinlikte özgüveni düşük bir birey olma ihtimali yüksektir.
  
  kız çocukları için; babalarının annelerine nasıl davrandığı erkek çocukları kadar önemli; bu ilişki, istemsizce de olsa, erkekler ilişkilerde bağırıp öfke saçabilir, fiziksel veya psikolojik şiddet uygulayabilir, bu normaldir düşüncesiyle büyüyen kız çocuklarının evlendiğinde veya ilişki içerisinde nelere, ne şekilde tahammül edeceğini, neye, nasıl tepki vereceğini etkiler. annem ihmal edilmeye, hakarete, şiddete ve istismara katlandığı için bir kadının yapması gereken budur diyerek kodlanır. babam yaptı ve bu davranışlar erkek olmanın getirisi bu yüzden buna katlanacağım der çünkü bunun bir norm olduğunu zanneder.
  
  kadınların başına bir şey geldiğinde erkek seçimleri de sorgulanır. su testisi su yolunda kırılır düşüncesi topluma hakim. peki kadınları buna iten sebeplerden biri, babaları olabilir mi?
  istismarcı bir babayla büyümek, gelecekteki ilişkilerde bir istismar modeli yaratabilir.
  
  kötü niyetli ve istismarcı insanlarla ilişki kurmanızın nedenlerinden biri, kendini iyileştirmediği sürece insan tanıdık gelen şeye geri döner çünkü en kötüsü o olsa bile kendini yalnızca onun yanında güvende hisseder.
  
  çocukken yaşadığımız öfke ve incinmeye yol açan terk edilmişlik hissini yetişkinliğimizde de ilişkilerimize taşıyoruz. ilişki yaşadığımız insanı da istemsizce özenle seçiyoruz. sürekli aynı karakterde insanları buluyorum^* neden iyisi beni bulmaz^* yakınmaları da çoğunlukla buradan geliyor. bu sorunla baş etmeyi öğrenememiş insanlar, ebeveynine benzer bir eş seçiyor. freud buna repetition compulsion yani "tekrarlama zorunluluğu" diyor. çocukluğumuzda ne gördüysek onu kopyalıyoruz.
  
  egomuz çocukken bize sevgisini göstermemiş olan insanın bir kopyasını hayatımıza alıp, bizi sevgiye boğduğunu görmemizi istiyor. karakteri aynı ama burayı unutuyoruz.