eski bir takvim için şiirler

• bir edip cansever şiiri.
  
  i
  
  evlerin saat beş olma hali
  ben yorgunum anlamaktan
  bir duvar, bir tebeşir gibi yazmaktan yazılmaktan.
  
  ve akşam
  alanların caddelerin bana biraz fazla geldiği
  üstümü başımı bilmediğim bir akşam
  ne yapsam
  alkollere gitsem. giderim alkollere bir mektup gibi
  alkollerden gelirim bir mektup gibi
  bellidir sırtımdaki kan lekesinden ve puldan.
  
  yağar ki sokaklarda bir uzun yağmur
  islanırım ıslanırım anlamam
  sanki nedir bir yağmurun güzel olması
  sahi bir yağmurun güzel olması
  yağarken kendine severek bakmasından.
  
  ii
  
  duran ben değilim ki ayakta
  gövdemden daha büyük ve akşama doğru
  görünmekte olan bir sıkıntı var
  dönüp arkama bakamam.
  
  su gürültüleri! ey benim güneşimi ikiye bölen hızarlar!
  ben işte günün birinde belli olurum
  iki olmam, bir olurum günün birinde
  hızarlar! bir olurum, tarih de düşerim
  cep defterime bir şeyler de yazarım
  bir gün bir akşama doğru bulunurum da
  bir kapıdan uzanmış binlerce boyun tarafından
  hızarlar! neden olmasın, elbette sorulurum.
  
  ey benim güneşimi ikiye bölen hızarlar!
  
  iii
  
  çimen kokusundan hızlı
  bir sıyrık gibi bitiveren elde ayakta
  nedir bu benim yalnızlığım?
  
  neyiz ki bu karanlık kar yağışında
  ey ipini kendi gerip ufka bakanlar
  ölüler, diriler, daha doğmamışlar
  toplanıp birdenbire hep aynı yaşta
  ve nedir bu benim yalnızlığım?
  
  ve içimde gezerim ucu sivri bir bıçakla
  söylesem size söylerim ey ipini kendi gerenler
  kedere kederle, ağrıya ağrıyla karşı çıkarım.
  
  masam ki şuracıkta solgun bir köy akşamı
  bir uzun yoksul, bir başka yoksul
  düşer ellerim bir çağın artıklarına
  çatalımda kemikler, ölü gözleri
  ve iniltiler, çığlıklar
  benden bir şey sorulamaz gibiyim. biri gelsin şu tabağımı kaldırsın
  çatalımı da
  iğrenmenin, tiksinmenin en eskisiyim
  iki eşya arasında bir hiçlik
  ne iskemle, ne masa, tam orda tökezlenirim.
  
  bir haziran, bir temmuz nasıl olsa gelir de
  sorsanız size söylerim ey ipini kendi gerenler
  ben döğüşken olanlara açılmış bir mendilim.