işsizlik

• 20 şubat ta çalıştığım şantiyede düşüp dirsekten kolumu kırmıştım.
  ameliyat olmam gerekiyordu ve (beni türk hekimlerine emanet ediniz) düstürüyle türkiye ye geldim.
  arkadaşım duymuş aradı ille havalimanına gelip beni karşılayacağını söyledi.
  sağolsun ankaradan geldi çok yardımcı oldu elim ayağım oldu diyebilirim.
  20 gün bana baktı ameliyat sürecinde başımda bekledi çorabımı giydirmeden tırnağımı kesmeye kadar.
  bu arkadaş 9 ay önce birilerinin ego tatmini sebebiyle işten çıkarıldı.
  mutsuzdu yüzünden okunuyordu açıkça belli etmiyordu ama onun bu mutsuz ve çaresiz haline içten içe çok üzülüyor kahroluyordum.
  derken çarşamba günü izmit'ten yalova ya gidip gezelim dedik.
  giderken arabada tel çaldı, ankara'dan bir firmadan arıyordular idari işler şefi lazımmış.
  ik aradı konuştular sonra departman müdürü aradı konuşurlarken arkadaşımın özgüveni o kadar kırılmış ki ne kadar maaş istediğini sorduklarında ne verirseniz kabul dedi.
  rakam konusunda ısrar edince bizim arkadaş 13-14 bin dedi çaresiz. departman müdürü o zaman 13 üstü diyorum dedi ve biz seni arayacağız dedi.
  arkadaş ümitsiz dönüş beklemiyordu fakat ertesi gün aradılar ve arkadaşın istediği ücretin 3 katını verip hemen işe başlattılar.
  demem o ki evet iş bulmak zor ve türkiye denen bok çukurunda çok çok daha zor ama ümidinizi yitirmeyin.
  gün doğmadan neler doğar.
  hiç beklemediğiniz bir anda o kapı açılacaktır.
  hiç kimsenin işsizlikle sınanmaması ve en kısa zamanda iş bulması dileğiyle.
  denemekten vazgeçmeyin, vazgeçtiğiniz an çöküş başlar.