ramos

• elindeki bir avuç çekirdeği paylaşmayıp insanı sinir edendir. sinir etmesiyle başladı zaten herşey. bahçede oynarken okul penceresinden atılan laflar, sınıfa girmedik diye efelenmeler, kim oluyodu ki. kim olduğunu çok iyi anlattı sonra. dosttu, paylaşandı; önemli kararlarımda yol gösterendi, gaz verendi, gaza getirendi.
  onunla istanbul yazının giresun yazını aratmayacağını gördüm. ha giresunda erikliman ha istanbulda ortaköy... ha giresunda kale ha istanbulda nevizade... fark yoktu. komşumuz selahattin amca dahil kimse şen kahkahalarımıza engel olamadı. eve gelirken limon almamı isteyen annem bile engel olamadı boztepe'ye gitmemize. şimdi aramızdaki okyanus da engel olamıyor hiç birşeye.
  o gün elindeki çekirdeği paylaşsaydı, sağlam bir temele oturmayacaktı bu dostluğumuz, kimbilir. aslında bir o çekirdeği paylaşmadık biz...