amfora

• bir ayten mutlu $iiri.
  
  -amfora-
  
  zamanin adini sordun
  bir okyanus olusu yatiyordu sesinde
  zamanla ben, oylesine benziyoruz ki, dedim
  soguk ta$lar ta$iyoruz bikmadan
  hayati surukleyen bir nehre
  
  ba$la gozlerime, dedim
  adini unutmu$ bir yolcunun sesiyle
  ba$la, o eski yolculugun alfabesine
  cunku her oykuye bir yolcu gerek
  goz ya$ini da okuyan biri olmali
  sessiz bir amforanin kirik kalbinde
  
  ayten mutlu
  
  ic. "ta$ ayna", oteki siz yayinlari, 1.b., istanbul-ocak 2002, s. 25.