lisedeki en yakın arkadaşa selam bile vermemek

• belediye otobusune binersiniz on sirada oturan kisi ile goz goze gelirsiniz, sonra bakakalirsiniz, o da bakakalir ve sonra otobusun arkasina dogru yurumeye devam edip, bos bir koltuga oturursunuz.
  arada bakakaldiginiz o 5 saniye bile surmeyen zaman diliminde, yanina otursam kaldigim yerden anlatmaya baslayabilirim hissi bile uyanir ama gene de lisedeki en yakin arkadasiniza bir merhaba,naber? bile diyemeden yuruyup gitmissinizdir.
  uzun otobus yolucugu boyunca ^* camlara yansiyan goruntulerinizde bir kac kere goz goze bile gelirsiniz ama gene bir konusma yok. ne olmustu da boyle olmustu diye hatirlamaya calisirsiniz, hatirlayinca olayin sacmaligina da sasirirsiniz. aslinda olaylarin bahane zamanin ve mekanin degisikliginin sizi degistirdigini ve zaten ortak bir noktanizin da pek kalmadigini tekrar farkedersiniz.
  lise de hergun gorup okul zaman dilimi icinde her dakika birlikte oldugunuz, her aksam saatlerce telefonda konustugunuz, universitenin de ilk yillarinda da duzenli olarak gorustugunuz, beraber binlerce etkinlik yaptiginiz, belki simdi ki zevklerinizin, davranislarinizin, tepkilerinizin, dusuncelerinizin vs. olusmasinda oldukca etkili olmus kisiye bir selam bile vermezsiniz. işte bu kadar kolaydir eskiden cok yakininiz olani gormezlikten gelmek ve onun sizi gormezlikten gelmesi. gene de icinizden gecirirsiniz umarim simdiki cok yakinlarimla bu ani yasamam diye.