dayı

• garip zevkleri için yapmayacağı şey olmayan annemin abilerinden biri, ben ona dayı diyorum kısaca.
  
  anneannem bütün erkek çocuklarına birer araba almış yıllar önce, bahsettiğim dayım hariç hepsi değiştirdiler arabalarını. ama ne fayda seviyor adam arabasını çalışmamasına, orasının burasının dökülmesine rağmen aslında arabayı değil de onu tamir etmeyi seviyor. en son yengemin ağzını açıp gözünü yummasıyla yeni bir araba alındı.
  
  yeni araba sorun çıkarmıyordu, birşeyler yapmalıydı ve diğer dayımın da kanına girerek küçük bir tekne aldılar. yaz ayına denk geldi, denize gidiyoruz, açılıyoruz, balık tutuyoruz. dayımın bu yeni tutkusunu sevmiştim işin boyutu değişene kadar. sabah saat 5 kapı çalıyor deli gibi kalk dayı balığa gidiyoruz. hazırlanırım, limana gideriz, açılırız aman allahım o ne. dayım herşeyi düşünmüş 4 tane rakı bardağı, buz, peynir, karpuz... yeğenin sabah rakı faslını kaldıramamasına kadar bir süre devam eder bu böyle. dayı sıkılmıştır yeni uğraşlar istemektedir.
  
  kivi yetiştirmeyi denedi, dedemin kızmasıyla bu işten vazgeçti.
  
  evet boş geçen 6 ayın sonunda dayı kararını vermiştir, kendisine ait olan 4 evin tadilatını yapacaktı. evdeki kiracılar kapının önüne koyulduktan sonra, pimapeninden, banyosuna, mutfağından, boyasına hepsini tamamladı, omuzları dik, alnı ak geziyordu. bu iş yaklaşık 2 senesini aldı biraz inzivaya çekildi, proje üretiyor kafada ve sonunda ne yapacağını buldu.
  
  karavan yapacaktı alacaktı demiyorum dikkat ederseniz, yapacaktı. konteyner ı tedarik etmesi zor olmadı. köye getirdi ve çalışmaya koyuldu. önünde güzel bir çardağı olan içinde yatağından, su tesisatına kadar herşeyi tam olan garip birşey yaptı ve ona işte bizim karavanımız dedi. ama bu karavan sabitti ve dedenin evine 100 metre uzaklıktaydı. aile fertlerinden topladığı bütün eski eşyaları buraya tıktı ve her aileye bir anahtar verdi. güzel olmuştu ilk zamanlar hep birlikte gidilir, mangal yapılır, sohbet, alkol tüketilirdi. hatta össyi kazanmam bile burda kutlanmıştı. işin boyutu değişmeye başladı ailenin erkekleri eve gelmiyor yaz kış, yağmur çamur demeden burda içiyorlardı. yengem dayımı bir içki sefasında hacı dedeme şikayet eder, dedem karavanı basar ve burası dayım için out of order olur.
  
  ama dayı durmamaktadır kendi deyimiyle sabit karavan işini sevmiştir. dedemi ziyaret etmiş yayladaki yerlerimizin sınırlarını bilip bilmediğini sormuştur. bütün aile toplanıp yaylaya çıktık, gözüken amaç dayımın da katıkısıyla aile topraklarına sahip çıkmak, yerlerini öğrenmek. fena da olmadı hani, toprağımız olduğunu bile bilmiyordum. üşenmedi bir yaz uğraştı, bu sefer biraz daha tecrübeliydi, daha güzel oldu. büyük gün hepimizi aldı götürdü, ilk gün eğlenceliydi, sonra sıkılmaya başladı herkes. telefon çekmiyordu, jeneratör modern elektrik tesisatıyla aynı işlevi görmüyordu. ufak ufak herkes tüymeye başladı. ama dayım ilkel yaşam koşullarını çok sevmişti. yine yengemin tam 20 gün orda kalmasının etkisiyle, ağzını açıp gözünü yummasıyla olay kapandı, eve dönüldü.
  
  bu kış yapacak birşey bulamamış, tatilde gidince gördüm göbeği kocaman olmuş. biliyorum döndürüyor kafasında neler neler, hadi hayırlısı.