yaman dede

• "diyamandi’den kaynaklanan bir ad verilmiştir ona: öğrencilik döneminde öğretmenleri ona “yamandi molla” demektedirler. hayata atılır, “yamandi efendi” olur. yaşı ilerler “yamandi’nin ‘di’sini atarlar. geride “yaman” kalır. mevlevi olduğu için de “dede’yi eklerler böylece “yaman dede” çıkar ortaya. ama o bunu bir türlü kabullenemez: “bana, ‘yanan dede’ veya ‘yanar dede’ deyiniz lütfen. ben yaman adam değilim. yanan adamım ben…” oturur yanmayı istediği münacaatı’nı yazar:"
  
  yak sinemi ateşlere, efgânıma bakma;
  ruhumda yanan âteşe, nîrânıma bakma;
  hiç sönmeyecek aşkıma, îmânıma bakma;
  ağlatma da yak, hâl-i perişânıma bakma.
  
  ağlatma ki âlâmımı tahfîfe de başlar;
  ağlatma, serinletmededir bağrımı yaşlar;
  rahmetme sakın, gerçi dayanmaz buna yaşlar;
  ağlatma da yak, hâl-ı perişanıma bakma.
  
  yaşlar akarak belki uçar zerresi aşkın;
  âteşle yaşar, yaşla değil, yâresi aşkın;
  yanmaktır, efendim, biricik çâresi aşkın;
  ağlatma da yak, hâl-i perişanıma bakma
  
  ayrıntılı bilgi almak isteyenler için adres
  http://www.semazen.net/yazar_yazi.php?id=619