dayağın karneyle yendiği zamanlar

• biz ekmegin karneyle yendigi zamanlara yetisemedik, sanirim su anda sözlügümüzün yekununu olusturmakta olan biyigi yeni terlemis gencler (ne yani kizlarin biyigi yok mu) de dayagin karneyle yendigi zamanlara yetisemediler, onlar icin anlatmak isterim.
  
  eskiden dayak simdiki gibi degildi, karneyle yenirdi. siyah önlükler de vardi o zamanlar, biz karneyi alir heyecan icinde evimize kosar, dayagimizi yerdik.
  tesekkür takdir arslanin agzindaydi, egitim sistemi dogal seleksiyon üzerine kurulmustu, bir üst sinifa gecmek icin üc hakkimiz vardi, bizim sinifta da üc hakki vardi sonra birisi okulu birakti digeri polis oldu, ücüncüsünü facebook'ta bile bulamadim. ögretmenin vurdugu yerde kül bitmezdi, komsu komsunun tülüne muhtacti, ben komsunun kizi tülin'e muhtactim, bir hayat bilgisi fotografi gibiydik iste, beyaz ve ince..
  
  elimde karneyle kapidan girer girmez yedigi dayagin, kapaktaki genclige hitabe yüzünden degil, icerideki notlar yüzünden oldugunu anlayanlar, okumayi ögrenmeye karar verdiler, dayak atan babanin atatürk düsmani oldugunu zannetmek daha kötüydü süphesiz. sonra karneler kuse kagit oldu, dayak fasli da kapandi.
  
  güzel zamanlardi vesselam.