hayat var

• nasıl anlatacağımı bile bilemediğim bir film olmuş hayat var. bir hiçlik ortasında tek başına bir kız çocuğu, yapacak hiçbir şey yok. zamanın akıp gitmesini ve ölmeyi bekliyor adeta. yere uzanıp parmak emmekten başka hiçbir şey yok hayatında. bir televizyon dışında dünyaya açılacak penceresi yok ve o kadar küçük ki hindi dışında gücünün yettiği bir şey de yok... ve biz her gün onun yanından geçip gidiyoruz.
  
  --- spoiler ---
  -hayat kadının hayat'a çok güzel olduğunu ve büyüyünce bütün işleri alacağını söylemesi, yüzümüze yürek burkan bir sırıtış yerleşmesi
  -mırıldanmaların film ilerledikçe daha anlaşılır hale gelmesi ve bu ilerlemenin hayat'ın dünya gerçeklerini öğrenmesiyle paralel olması
  -hayat'ın öpüşen insanları görünce muhtemelen anlam veremeyip merakla izlemesi
  -abiyle evlenmek isteyecek kadar hayattan kopuk ve şaşkın olması
  -her daim yere bakarak yürüyemesi
  -silah sesleri, gök gürültüsü, polis sirenleri arasındaki sanal dünyası ...
  -lunaparktaki aşırı derecede sapkın sahne
  -çocuk korosunun sürreelliği
  -kamile karakterinin korkutucu sevecenliği, dedenin hayata öfkesi, abinin zavallılığı, annenin duyarsızlığı, bakkalın iğrençliği, öğretmenin çocuklarla anlaşmaktan zerre anlamaması, üvey babanın öküzlüğü, hayat kadının şaşılası neşesi ...
  
  ... her kare ve replikle insanı daha da küçülten bir film. oyunculuk, görüntü, ses gibi detayların kusursuzluğunu anlatmaya gerek bile yok
  --- spoiler ---
  
  bilemiyorum gerçekten, reha erdem nasıl olmuş da bunları hayal etmiş aklım almıyor. bu hayatların gerçekliği ise insanı bunalıma sokacak sertlikte yüzümüze çarpıyor. evet, aklım takıldı, bir türlü kurtulamıyorum hayat'ı düşünmekten. çok sevimli ve güzel olduğu için mi bilmiyorum ama o masum çocuğu evlat edinmek istiyorum. 14 yaşında birinin öyle bir hayatı sürdürmesini kabullenemiyorum, çok üzülüyorum...
  
  orhan gencebay - seveceksin
  orhan gencebay - aklım takıldı
  mine koşan - dert bende derman sende
  neşe karaböcek - bir öptüm
  belkız özener - artık sevmeyeceğim