serdar arseven

• bugünkü yazısında "yedi kat düşmanı bile olsa" türkan saylan'ın haline acıdığını yazmış. şu cümlelerle:
  
  "ne olursa olsun;
  türkan saylan’a acıdığımı, onun ergenekoncular tarafından istismar edilmesine fena halde üzüldüğümü dile getireceğim!..
  lütfen beni anlayışla karşılayın,
  sirklerdeki maymunların istismarına da üzülür insan.
  bilmem hâlâ var mıdır?
  “ayı” dolaştırırlardı sokak sokak burnunda halka...
  herifin biri asılırdı da halkanın bağlı olduğu zincire, inlerdi zavallı...
  tefle oynatırlardı, oynamazsa okkalı tekme hazırdı!..
  çocuklar büyük bir heyecanla hatta coşkuyla izlerlerdi de, sanki ben çocuk değilmişim gibi üzülürdüm.
  kızardım.
  “ayıcı”yı dövebilecek kadar büyümeyi dilerdim bütün kalbimle!.."
  
  http://www.habervaktim.com/…oody_turkan_saylan.html
  
  yazının her yerinden akan insancıllık neredeyse gözlerimi yaşartacak ama mesele o değil. mesele, arseven'in yazısının gerçekten de kendi cenahınca hümanist bulunmuş olması; şöyle ki, bu da yazının hemen altındaki okuyucu yorumu:
  
  "serdar bey yazılarınızı takip ediyorum ve sizin olaylara ve insanlara diğerlerinden farklı bir bakış açınız olduğunu farketmiştim.bu yazınızın siyasi boyutunu yorumlamayacağım ancak vicdani boyutta ''yaratılanı severim yaratan'dan ötürü'' düsturu ile hareket ettiğinizi görmek beni sevindirdi."
  
  gerçekten çok yufka yürekli ve merhametli biriymiş arseven, türkan saylan onlara neler neler yapsın, ama o yine de ona "acısın". bunların acımaları buysa...