1959

• "müzikal güven" kavramını -en azından bu satırların yazarı için- gerçellemiş en değerli yıl.
  1952-69 arasına zaten güvenirim. ancak 59... apayrıdır benim için.
  
  kind of blue nedeniyle olabilir; columbia'da miles davis, bill evans, wynton kelly, cannonball adderley, john coltrane ve paul chambers'la olduğum gelir aklıma. yine bu yıl piyasaya sürülen efsanevi mingus^* albümü "the shoes of the fisherman's wife are some jive ass slippers" da başyapıtlardan biri. takvimler 5 mayıs'ı gösterdiğindeyse tanrı yeryüzüne inmeye karar veriyor. atlantic records stüdyolarının coltrane'in dev adımlarıyla^* adeta yerle yeksan olduğunun farkına varıyoruz. albüm bazlı anılardan biraz uzaklaşacak olursak, henüz 20-21'indeki freddie hubbard'ın village vanguard çevresinde, çeşitli new york gecelerinde tanınmaya başladığı yıldır 59. (nesuhi ertegün çengeli takmış hub'a, ancak art blakey blue note'u önerip atlantic'in coltrane ve ornette coleman'la uğraşmaktan kendisiyle ilgilenemeyeceğini öne sürmüş, detay olsun.)
  
  bir diğer açıdan, free jazz'in doğduğu yıldır 1959. cazı özgür kılan üç efsanevi albüm^*** ornette coleman tarafından piyasaya sürülmüş, öte yandan mr. c.t.^* love for sale ile free jazz'in diğer yolundan ilerlediği konusunda brifing vermiştir çoktan.
  
  1959'da çıkan sayısız plaktan biri beni çocuk yaşta derinden etkilediğinden (bkz: cannonball and coltrane) (bkz: grand central) de olabilir 59 merakı, ancak bu zamana kadarki entrylerimi okuduysanız, bu entryden almanız gereken öz şudur: bir caz albümü 1959 çıkışlıysa satın almak için bir değil iki nedeniniz olduğunu bilmelisiniz. hard bop - cool jazz savaşlarının tam ortasında^* el yordamıyla ilerlerken çarptığınız her mavi notanın büyüsüyle tebessüm edeceksiniz.
  
  belki de..
  
  edit: nasıl unuturum!! (bkz: somethin' else) (bkz: autumn leaves/@ornette)