any colour you like

• enstrumental yorumlara oldum olası tavımdır. sadece pink floyd parçaları için olmasa da; dark side of the moon gibi bir albümde, brain damage'in önünde esas duruşta bekleyen bir enstrumental parça muadillerinden(belki başka başka grupların başka başka parçaları) bir tık önde olmayı hak etmiştir. tercihimdir.
  
  öznel ayrıca, evet. enstrumental parçaları nazarımda çekici yapmasının nedeni de o.. sözler tabii ki önemlidir. bunda değil bence. sözlerle çevrelenmemiş kaliteli bir parça daha özgür gibi ve bu parçada bunu daha fazla hissettiriyor. pink floyd'un ruhunu yansıtan ve gariptir ki böylesi düz ilerleyen (belki de roger waters'ın yokluğundan) bir parçanın, böyle bir albümde dikkat çekmesi çok güzel. "ya waters olmasaydı?" düşüncesinin balonu gibi düşünülüyor ama değil. zaten nazarımda pink floyd'u ayrı ayrı düşünebildiğim için pink floyd'lar. diyeceğim odur ki, sözlere gerek duymayacak kadar (bu tanım başka gruplar için abartılı ama pf için pek öyle sayılmaz) duygu katılan bir parçanın tam da yerinde, brain damage'in dibinde durması mükemmel bir olay.
  
  albüm kapağıyla direkt alakası olup olmadığını da hep düşünmüşümdür. belki de bu parçanın enstrumental olmasından. kırılma. bir anlam yüklenmeliyse, bunu waters'dan, gilmour'dan sonra dinleyiciler de yüklemeliydi. any colour you like da tam bu yükü taşıyacak parça. yorum yapmak, kafayı toparlamak için yeterli zamanı veren, kısa bir parça olmasının yanında albümün katalizörü bir nevi. parçalanmadan önce biraz dinlenilebilecek bir bölüm. karanlık taraftan ufak bir parça.
  
  sonuç olarak, sonuç yok. yalnız, lunatic'in parmağı kesin var bu parçada. ruhu da olabilir.