flavius claudius iulianus

• res gestae 21.2.1-2: "1 cum apud parisios adhuc caesar iulianus quatiens scutum variis motibus exerceretur in campo, axiculis, quis orbis erat conpaginatus, in vanum excussis ampla remanserat sola, quam retinens valida manu stringebat. 2 territisque ut omine diro praesentibus cunctis 'nemo' inquit 'vereatur: habeo firmiter quod tenebam'. item cum apud viennam postea quiesceret sobrius, horrore medio noctis imago quaedam visa splendidior hos ei versus heroos modo non vigilanti aperte dixit eadem saepius replicando, quibus fretus nihil asperum sibi superesse existimabat"
  
  ammianus marcellinus, res gestae'ın bu bölümünde (21.2.1-2) iulianus'tan bahsediyor. parisii kavmi civarındayken / arasındayken (apud parisios) henüz caesar olan (adhuc caesar) iulianus'un imparatorluk yolunda ümitlerinin tazelenişini görüyoruz. kim imparator olabilir? dinlerin ve kimi kutsal alametlerin yaşamın her alanına egemen olduğu çağlarda, özellikle de imparator olacak kişinin adının uğursuz bir alametle anılmaması gerekiyor. buna göre talimhanede (in campo) değişik akınlara karşı kalkanını nasıl oynatması gerektiğine dair eğitim gören iulianus (cum... iulianus quatiens scutum variis motibus exerceretur) birden kalkanın bombeli kısmının bir ucunun diğerine bağlandığı kirişin yere düşmesine (axiculis, quis orbis erat conpaginatus, in vanum excussis) engel olamıyor; elinde sadece sıkıca kavradığı sapı kalıyor (ampla remanserat sola, quam retinens valida manu stringebat). bu imparator olmayı bekleyen ya da beklenen biri için kötü bir alamet anlamına geliyor.
  
  ancak res gestae 21.2.2'de iulianus, sanki uğursuz bir alametten kaynaklanmışçasına (ut omine diro) dehşete kapılan etraftaki insanlara (territisque... praesentibus cunctis) "kimse korkmasın! sıkıca tuttuğum sapı hala elimde!" ('nemo' inquit 'vereatur: habeo firmiter quod tenebam!') diyor. iulianus'un bu olay karşısında paniğe kapılıp kapılmadığını bilmiyoruz; metin bunu vermiyor; ancak etrafta her an uğursuz bir alamet beklediğini sandığımız kişilerin, kalkanın düşmesiyle dehşete kapıldığı aşikâr. onları teskin eden de bizzat iulianus'un kendisi oluyor; bunu belki de ziyadesiyle kendi kariyeri için yapıyor!
  
  daha sonra viyana civarında dinlenme halindeyken (apud viennam postea quiesceret sobrius), gecenin ortalama / vasat ürkütücülüğünden daha ürküntü verici bir hayalet beliriyor (horrore medio noctis imago quaedam visa splendidior) ve henüz uykuya dalmış olan iulianus'a (ei... non vigilanti aperte) sürekli aynı şeyleri tekrarlayarak destansı dizeler okuyor (hos... versus heroos... dixit eadem saepius replicando); bu dizeler sayesinde iulianus, (imparatorluk yolunda) önünde hiçbir engel kalmadığını düşünüyor (quibus fretus nihil asperum sibi superesse existimabat). böylece kalkanını ilahi bir işaretle yere düşürdüğü düşünülse bile, iulianus'un gördüğü hayalet ona adeta imparator'luğunu muştulamış oluyor.
  
  detaylar için:
  http://jimithekewl.blogspot.com/…gestae-2121-2.html