kötü gün

• ne yazik ki her zaman kotu bir sabahla baslamaz. aksine her sey guzeldir, bahar gelmis mutluluk icerisindeki kuslar bocekler civil civil oterek yeni mevsimin yeni bir gununu mujdeliyorlardir. guzelce kalkilir, sabah mahmurlugu yanindaki ile paylasilir, sabah kahvesi guzel bir muzik esliginde yudumlanir, evden cikilir ve hayat baslar. her sey hafif, dingin gidiyordur, endiselenecek veya tasalanacak hicbir sey yoktur. saatler gecer aksama hazirlik baslar "nereye yemege gidelim", "sinemaya mi gitsek acaba" filan derken birden telefon calar. hizli arama listesindeki en yakinlardan biridir. o oldugunu bilmenin verdigi rahatlik ve hafiflikle telefona cevap verilir ama karsidakinin sesi tedirgin ve mekaniktir. "neredesin" diye sorar. gereken cevap verildiginde ise sesindeki o tedirgin ve mekanik tona birden bir yumusama gelir "peki canim, simdi lutfen bir yere otur ve sakin olmaya calis" der ve ardindan kotu haberi verir, telefon elden duser, yuregine bir sey saplanir ama sok etkisiyle tepki verilemez koltukta oylece kalinir. haberi muhtemelen senden daha once duyanlar yanina gelir, seni apar topar olman gereken yere gotururler, hicbir sey anlamazsin, etrafindaki her sey bulanik gibidir ama oraya gidince gercek ile tanisirsin, artik her sey degismis bir daha asla eskisi gibi olmayacaktir.
  
  iste bir kotu gun hikayesi. hem de bir daha asla unutmayacagin bir kotu gun. oysa ne kadar guzel, ne kadar hafif, ne kadar mutlu baslamisti sabah.
  
  not: hikaye gercekten bir hikayedir.