zorunluluk

• zorunluluğun şöyle bir mantığıda olabilir: bir şey bize ancak geriye yönelik baktığımız anda (nedenlerine dair ellerimizi yüzümüze kavuşturduğumuz anda (perisanlık ya da pişmanlık imgesi olduğu sanılmasın sakın) zorunluluk gibi gözükür - oysa olumsaldır. sanki her şeyin o şeyi yapmamız için seferber olmuş gibi duyumsarız ve bu eziyetten kurtulmak için o şeyi yaparız. kaderini sev'in (amor fati) anlamlarından biri de budur. tabi bütün bunlar düşünümselliği engellememeli. ama asıl soru “düşünümselliğin eli nereye kadar uzanır”dır. büyük sorudur bu.