2009 iran cumhurbaşkanlığı seçimleri

• bulunduğum ülkede benimle beraber okuyan iranlı arkadaşlarımdan aldığım bilgiler ışığında yazıyorum bu yazıyı. iran'da onların anlattığı kadarıyla tam bir ayaklanma söz konusu. sadece iran değil, yurtdışındaki iranlılar inatla günlerdir bulundukları şehirlerde protestolar yapıyorlar. iran şu anda içerden dünyaya karşı izole edilmeye çalışılıyor. yabancı basın ülkeden uzaklaştırıldı ve bilgi paylaşım sitelerine erişimler engelleniyor. bu noktada benim arkadaşlarım gibi yurtdışında okuyan ya da yaşayan iranlılar devreye giriyor. kimliklerini açıklamaktan çekinmeyen bu arkadaşların yurtlarına herhangi bir şekilde dönmeleri tutuklanmaları anlamına da gelebiliyor. resmi basından duyduklarımızın dışında onlardan aldığımız bilgilerde ölü sayısı, üniversite öğrencilerine yapılan baskılar ve benzeri olaylar çok daha farklı gözüküyor. genel olarak keskin bir değişim beklemekdiklerini söylüyorlar, ancak direnişin bitmeyeceğinden de eminler.
  
  ben kendi açımdan önceleri şüpheyle yaklaşmaktaydım bu direnişe. açıkça sordum zira onlara "nasıl bu kadar eminsiniz, ne değişmiş olabilir ki?" diye. zira daha önceki konuşmalarımızda bana hep iran'da aslında halkın genelinin bu düzene karşı olduğunu lakin, kimsenin sesini çıkarmaya yanaşmadığından bahsediyorlardı. ben açıkçası halkın çoğunluğunun bu düzene karşı durduğunu pek de düşünmüyordum. olayın geldiği boyutlardan ve ortaya çıkan, çıkarılan bilgilerden sonra mantık bu seçimin adil olabileceğine ihtimal vermiyor. musavi'den ne beklediklerini de sordum. ne değişecek, daha mı özgür olunacak, yeni bir devrim mi gelecek? böyle beklentileri yok. ekonomiden, siyasal itibardan, uluslarası ilişkilerden bahsediyolar bana. devrim istemediklerini, bunun bir adım olduğunu zamanla bazı şeylerin yerine oturması gerektiğini söylüyorlar. iranlılar tercihlerinin onurlandırılmasını bekliyor yani. bu uğurda insanlar ölüyor, genç insanlar bunların çoğu. diğer yanda düşünen kesim baskı altına alınıyor. insanlar susturuluyor.
  
  bu insanlar ulaşabildikleri kanallardan dünyaya seslerini duyurmaya çalışıyorlar bir yandan. zira iran'ın kendi dinamikleri içinde bu durumu dayatmaya devam etmesi çok muhtemel. ancak gördüğüm kadarıyla, en azından türkiye'de duruma dair hiçbir kıpırtı yok. sözlük'e dahi hakim olan bu durgunluğu bilgi akışının eksikliğine ya da benim yukarda bahsettiğim şüphelerin genele hakim olmasına bağlamak istiyorum. yoksa sanmıyorum ki olup bitene karşı illa ki bir tepki olacaktır.