tehlikeli oyunlar

• oğuzcum atay'ın muhteşem kitabından eşsiz bir seyyar sahne uyarlaması olmuş.
  erdem şenocak, daha önce izlediğim ben pierre riviere'deki gibi, seyircileri seyirci koltuğunda karşılıyor. herkes yerine oturunca sahneye çıkıyor. yere yatıyor. hikmet benollaşıyor, sonra iki salıncakla bize iç dünya turu attırıyor. salıncakları kullanırken son derece görkemli ve bir o kadar da kontrollü. elleriyle ayaklarıyla konuşurken binlerce kere doğal. ne acayip. iyi bir oyun izledikten sonra insanın sahneye çıkma arzusu alevlenir ya, erdem şenocak'ı izleyince seyirci kalma ve onu izleme arzusu alevleniyor.
  işin bir başka boyutu da şu ki ekibin orada karşılaştığımız iki üyesi de son derece sıcakkanlı, sanki dersin lise müsameresi çıkartmışlar. ne yaptınız abi siz, ne izledim ben bu akşam??? roman bu kadar usturuplu şekillendirilsin, sahneye taşınsın ve bu kadar itinalı oynansın, vallahi binlerce kez bravo.
  son olarak, bence kitabı okumadan izlemek büyük bir kayıp olur. oyunun lezzeti belki beş misline çıkar romanı bilince. bazı kısımlar kısa olması gerektiğinden kitap özeti gibiydi, hatırladıkça keyiflendim. okuyup izlemenizi tavsiye ederim.