gökteki yıldızı sayan olur mu

• buyuk dayim tekerlekli sandalyesinde oturup elinde rakisi, onunde sisesiyle kivama geldigi zamanlarda soylerdi bu turkuyu, ben cok kucukken. ama sozlerini baska hatirliyorum.
  
  "gokteki yildizi sayan olur mu
  benim gibi yare yanan olur mu
  benim buralarda garip kaldigim
  acep gider yare ayan olur mu
  
  gokteki yildizin ucu piyade
  yasim kucuk ama derdim ziyade
  niye oyle uzgun uzgun durursun
  anan dahi sevmez benden ziyade"
  (tabi aralarda surekli "olem olem")
  
  "yasim kucuk" bolumune bi turlu aklim ermezdi, koskoca adam buyuk dayim yani, neresi kucuk ya falan derdim. meger o zaman ben cok buyukmusum! hepimiz benjamin button'iz bence..
  bi de birini, annesinin sevdiginden daha cok sevmeyi herhangi bir sekilde tahayyul edemedigimden, son bolumunde iyice kafamin karistigi algilayamadigim bi turku idi. sikilir oyuncaklarimla oynamaya baslardim milletin gozleri dolarken.
  ama tabii anneanne, teyze, buyuk dayi falan, her gece sarilip sarmalandigin sicak cay kokulu bi evde bu sozleri anlayamamak kadar normal bisey yokmus..
  bu turkuyu hala daha anlayamiyor olanlar varsa, gokteki yildizlari hayatimda bir kez saydim, oralardan kumlar ufluyorum onlara, tamamen kiskancliktan. (allah gecinden versin.)