sevgiliyi arkadaşa tercih etmek

• sevgiliyi arkadaşa tercih etmek durumunun daha da kötüsü olan sevgiliyi arkadaşlara ve aileye tercih eden ben ve benim gibiler için geri dönüşü çok ama çok zor olan bi hadise kendisi.
  
  o cicim aylarında sevdiceğimin yanında zamanın su gibi akıp geçtiğini göremedim. gördüm ama o zaman sadece bizim için aksın istedim. canım kimseyle görüşmek istemiyor, başka birine ihtiyacım yokmuş gibi hatta ve hatta bundan sonraki hayatımda hiç olmicakmış gibi hareket ediyordum. kimseyi kendi isteğimle arayıp sormadığım zamanlardı. evi otel gibi kullandığım, eve geldiğim anda odama kapanıp saatlerce bilgisayar başında onunla konuştuğum günlerdi. hatta günlerden de fazla, aylardı. evdeki herkesin bendeki bu hallerin farkına vardığı, benimse gayet normal bişeymiş gibi onların homurdanmalarını görmezden geldiğim zamanlardı. her akşam annemin "akşam yemeğini yedik biz, sen de yiceksen bi tabak veriyim" diye bağırdığı, benimse "ben yedim de geldim" diye cevapladığım, her akşam aynı diyaloğun gerçekleştiğini gören annemin artık bu ritüeli sona erdirmek istercesine bir zaman sonra akşam yemeği konusunda soru bile sormadığı zamanlardı.
  
  önceleri farkedemiyo insan ama şimdi dönüp de bakınca ne halt yemişim ben diyorum kendime. böyle mi oluyo acaba herkese yoksa anormal bi ilişki miydi bizimki diyorum. bir insanın gözü bu kadar mı körelebilir, bu kadar mı etrafını görmezden gelebilir? şimdi insanlar söyledikçe utanıyorum kendimden nasıl bu kadar ilgisiz olabilmişim diye.
  
  arkadaş dediklerimin de gerçek arkadaş olduklarını şimdi şimdi anlıyorum. beni o kadar aramasalardı, o kadar ilgisiz davransalardı bana ben onları ararmıydım bilemiyorum. sonuçta her aradıklarında "yok canım şuyum var" veya "yok canım buyum var" tipinde cevaplar aldıkları halde yılmadan devam ettiler. vefa işte o insanların yaptıkları olsa gerek.
  
  aslında sevgiliyi arkadaşa tercih etmek diye bi durum başıma gelmeyebilirdi eğer sevgilim arkadaşlarımla anlaşabilseydi, onların yanında mutlu olsaydı, azıcık düşünceli olup benim halimden anlasaydı, benim onların yanına mutlu olduğumu görüp buna sevinebilseydi. bu durumda hem arkadaşlarım hem sevgilim hepimiz bir arada olurduk ve ben 2 tarafı da kaybetmemiş olurdum. 2 tarafı da diyorum çünkü o zamanlar arkadaşlarım yoktu şimdi ise o sevgilim yok.
  
  ben mi??
  
  ben her zaman sevgilimin arkadaşlarını da kendi arkadaşlarım gibi benimsedim, onlarla yapılan programlara katıldım, onlarla gülmeyi eğlenmeyi öğrendim ve uyguladım.
  
  şimdi mi??
  
  şimdi ise benim arkadaşlarımı kendi arkadaşları gibi gören ve seven, onlarla yapılacak bir organizasyona soru sormadan tamam diyen, ne kendi arkadaşlarını benim için feda eden ne de kendi arkadaşlarımı onun için feda etmemi isteyen bi sevgilim var. çünkü ikimiz de biliyoruz ki sevgililik müessesesi geçici de olabilir kalıcı da ama arkadaşlık bakidir.