sabah koşusu

• gecenin karanlığı artık gün ışığına bırakmıstır yerini uykunun en güzel yerinde kalkmaya çalışırsın öyle zordur ki kalkmak sanki en büyük zulüm gibi. giyersin eşofmanlarını eğer yalnız yaşamıyorsan çok sessiz olmaya çalışırsın yavaşça kapıyı örter ve çıkarsın asansörüde kullanmazsın ısınma olsun diye .artık çıkmışsındır o tertemiz saf havayı ciğerlerine doldurursun sabahın ayazı öyle bir yakar ki ciğerlerini bir daha asla çıkmayacağım dersin ve yavaşça koşmaya başlarsın koşarsın koşarsın uzun süre sonra adımların acı vermeye başlar salarsın ayaklarını artık koşmuyorsundur.evine doğru yönelirsin ılık duşunu alır sıcacık kahveni yudumlarsın.