breakdown

• guns n roses imzalı, ^*gelmiş geçmiş en güzel şarkılardan biri^**. müzikle içli dışlı biri için "en sevilen şarkı" seçimi oldukça güç olmasına rağmen, uzun süredir^* en sevdiğim şarkı olarak nitelendirebilirim bunu. müzikal olarak harika bir çeşitliliğin yanında çalınması yetenek gerektirecek bir estetiğe de sahiptir. sakin, gaz, hüzünlü bölümleri mükemmel bir sentez halindedir.
  
  ayrıca bu şarkıyı özel kılan yanı depresyondan çıkaran şarkılardan olmasıdır. ama ancak depresyondan çıkmak istiyorsanız. sevgiliden ayrılmışsanız ve günlerce ağlamak istiyorsanız bu şarkı size yardımcı olmaz. ancak ayrılık sonrası tekrar kendinize gelmek istiyorsanız, lakin bunu yapacak güç ya da şevkiniz yoksa, bu şarkı tam size göredir.
  
  şöyle ki, şarkı sakin bir havada başlar, genel şeylerden bahseder ilk bölümünde. ikinci bölümünde ani ama tam olarak nasıl olduğunu fark edemeyeceğiniz şekilde hızlanır ve insanın içine umut yerleşmiş olur o an, henüz keyifli olmasanız da. üçüncü bölümde bu ümitli hava devam eder ve hala sizi mutlu yapamasa da, artık içiniz iyice hevesle dolar. ardından, ilk nakaratta sakinleşirsiniz. nakarattan sonra da yine sakin ama heyecanlı bir bölüm karşılar sizi. özellikle "funny how everything was roses when we held on to the guns" kısmında yaşadığınız acıları hatırlar, ancak bunların artık geçmişte kaldığına kendinizi net bir şekilde inandırırsınız. bu bölüm de bittikten sonraki nakarat, önceki nakarattan 'biraz' daha hareketli, 'çok' daha keyiflidir. zira bu nakarat da bittikten sonra sizi slash'ın harika solosu ve axl'ın kulağa hoş gelen zırvaları karşılar. bu son bölümde tempo gittikçe artar ve artık dinleyenin içi içine sığmaz hale gelir. az önce depresyondan çıkmaya çalışan kendinizi şimdi yerinizde duramazken bulursunuz. artık içiniz yaşama sevinciyle doludur. şarkının en sonu ise, bu gaz bölümün anlık olmasa da çabuk bir şekilde yavaşlaması ve; axl'ın söylediği, adeta üzerinizden attığınız depresyonunuza nispet yaparcasına çıkan "did you hear that?" sözüyle biter. şarkının en sonunun çok gaz bitmemesi, size hayal aleminde yaşamadığınızı hatırlatır. buna karşın içinizdeki mutluluk baki kalmıştır. işin özel yanı da zaten odur. birkaç dakikalık geçici bir heyecandan ziyade, ruh halinizi tamamen değiştiren bir 7 dakikayı geride bırakmışsınızdır. artık hayatınıza daha bir umutla, gelecek hevesiyle devam edebilirsiniz.
  
  şarkı bu özelliğini tam zamanında ve tam ölçüsünde hızlanıp yavaşlayan tempoya borçludur. zaten gaz başlayıp gaz giden bir şarkı depresyondaki bir insana nasıl dinlenesi gelir ki? breakdown'ı tamamı gaz olan şarkılardan ayıran nokta da budur. sakin başladığı için kötü hissettiğinizde dinleyesiniz gelir, ancak 7 dakikanın sonunda bambaşka alemlerdesinizdir..