noel redding

• yazdığı the jimi hendrix experience isimli biyografisi ile yıllar önce korkunç bir hayal kırıklığı yaratmıştı bende. yağmurlu bir bakırköy gününde, şu an adını hatırlamadığım arka sokakların birindeki kelepir kitapçıdan cebimdekileri denkleştirip kitabı alıp çıkışımı ve otobüste jimi'nin daha önce hiç görmemiş olduğum fotoğraflarına bakarken duyduğum heyecanı, eve gelip de kitabı okumaya başladığımda, o şarkıdan şu kadar para almıştık, benim yüzdem bu kadardı ama bana bu kadar verdi menejer, ben daha çok almalıydım çünkü besteci olarak jimi'nin adı geçse de aslında nakaratı provada benden çıkmıştı vs vs vs gibi tüm kitap boyunca süren bu dırdırları ile berbat ettiğini, ve bir şekilde özel olan bir şeylerin içinde olmasına bu nedenle oldukça içerlediğimi, bu gibi adamlarla çalışmış olmasından dolayı jimi adına üzüldüğümü çok net hatırlıyorum. o gün kara listeme özenle yazmıştım adını. yıllar sonra lemmy'nin roll'de yayınlanan bir röportajında ilginç bir şekilde aydınlandı her şey. lemmy hendrix'in roadie'siyken noel redding ile aynı evde kaldığını söylüyor ve redding'in çekilmez bir adam olduğundan dem vuruyordu röportajda. "alemin en kıyak gitaristi benim ama spotlar hep jimi'nin üzerinde havalarındaydı" diyor lemmy, "evde uzun beyaz bir gecelikle yatardı, bir de takke takıyordu. tam bir gerzekti." "...hendrix çok centilmendi, o zamanlar ona asit almam için bana para veriyordu, aldığım on tane asidin, yedisini kendi alıyor ve üçünü bana bırakıyordu, çok adildi." lemmy'yi seviyorum.