ayrılık konuşması

• çok üzgünüm. neden bilmem eğer ayrılık konuşmasına ben başlıyorsam hep bu kelime ile başlıyorum ve eğer ayrılık konuşmasına ben başlıyorsam bu kelime hep yalan oluyor. içimde birşeyleri biriktirme ve değersizleştirme butonu var gibi, her ilişkimin 3. ayında hayatımdaki kişi bu butona basıyor gibi. insanları karşımda görünce herşeyin düzeleceğine inanma gibi bir huyum olduğundan çoğu insanın hayvanlık ve cesaretsizlik dediği şeyi yapıp ne yazık ki telefonla ilişkilerimi bitiyorum. özellikle herhangi bir tereddütüm varsa kesinlikle yüzyüze ayrılamıyorum. sanki hiçbir şey olmamış gibi o anlam veremeyen bakışların yüzüme dikilmesinden, karşı tarafın yaptığı hataları doğal göstermeye çalışmasından resmen tiksiniyorum. işe gitmediğim için herkes gibi o da hasta olduğumu düşünüyor ve durmadan arıyor. şirketten arayan kimsenin telefonunu açmadığım gibi onunkini de açmıyorum. sabahtan beri titreşmekten can çekişen bir evcil hayvana benzeyen telefon bir kez daha titreyip duruyor. şimdi elime telefonumu alıyorum ve bir kez daha çok üzgün olduğumu söyluyorum.