ey özgürlük

• sevgili sözlük,
  
  lise son sınıf, ilk dönemin son günü, karneyi almışım, notlarım iyi. zilin çalması, öğretmenin sınıfı terk etmesi üzerine merdivenlerden inerken sesli sesli ey özgürlük şarkısını söylüyordum ki, ey özgürlük derken sesim biraz daha yükselmiş ve ne ola o an müdürümüzle göz göze geldim. 'al sana özgürlük' diyen bir bakışla "sen benim odama bir gelsene" dedi. sessiz bir şekilde (daha az önce bağıran ben değilmişim gibi, sanki hiç sesim yokmuş gibi) müdürü takip ettim.
  odasına girdiğimizde bana sert bir şekilde bakıp "komi(i de vurgu var)nit misin evladım sen?" diye sordu. "nerden çıkarttınız öğretmenim" dedim. "e anarşist (ş de vurgu var bu sefer) şarkısı söylüyorsun". "yok öğretmenim, hani tatil ya, o bakımdan" deyince, yumuşak ve babacan bir sesle "iyi hadi madem iyi tatiller, ama söyleme böyle şarkılar tehlikeli" dedi. sessizce "iyi tatiller" diyerek odasından çıktım.
  
  geçen televizyonda vodafone reklamında ey özgürlük melodisinin kullanıldığını gördüm. kendi kendime müdürümüzü düşündüm. hayattaysa (yaşı vardı bayağı) acaba bu reklamı görünce 'kominist mi bu şirket anarşi reklamı mı yapıyorlar' diye düşünmüş müdür?
  müdürümüz (yaşıyorsa sağlıklı ömürler, öldüyse rahmetler) ne düşündü bilemem ama ben neredeeeeeen nereyeeee dedim...
  
  işte böyle sözlük; komünizmden kapitalizme uzanan "kısacık" bir "yol"....