insanın olgunlaşması için gerekenler

• - ihanete uğramak gibisi yok. hiç ummadığın birinden, hiç ummadığın anda yediğin tokat seni üj değil bej değil onlarca yıl ötesi için zaman makinesine bindirir. hiç ummadan indirir.
  
  -aşk acısı da hatırı sayılır bir şey. terk edilmek. reddedilmek. mikrodalga hızıyla pişirme teminatı var.
  
  - ölüm acısı da çaresizliğin doruk noktası. kimsenin zarar veremeyeceğini sandığın yerlere kadar ulaşıyor ve sarsıyor.
  
  - uzun süren hastalık. elden ayaktan kesilmek. yaşamayan bilemez, hayat o yatakta yatan kişi için hep tavanda asılı duran bir hazine sandığı gibi.
  
  - fakirlik, yoksunluk. hayallerinin en küçüğünü bile yapamayacak kadar muhtaç durumda olmak. çoğunluğun sahip olduğu şeylere karşı bile mahrumiyet. insana sadece iki seçenek sunan bir hal. fazla seçenek yok.
  
  - kusur sahibi olmak. fiziksel anlamda. insanların fiziğini aşıp "yüreğindeki o güzelliği" görmesini sağlayabilecek kadar kişisel gelişim peşinde olmak... bu durum da çok seçenekli olmasa gerek.
  
  bunların hepsi ve bunlardan daha fazlası ruhumuzda izler bırakacak, kişiliğimizde bazı çukurlar açıp içleri doldurulmaz bazı boşluklar haline getirecek şeyler ama olgunluk ihtimali hiçbir zaman yok.
  
  acı çektikçe ceberrutlaşan, kalbi taştan beter katılaşan insan evlatlarından olmayacağımıza kim teminat verebilir?
  mahrum kaldıkça, kaybettikçe, elden kaçırdıkça, elde edemedikçe çirkef, zifir, nemrut, haset ve hınç dolu biri olma ihtimaline yaklaşmadan olgunlaşan kaç kişi vardır acaba? şeytana bulaşmadan melekleşen bir mahluk var mı? ya da ne işe yarar ki o?
  
  "neden ben?" sorusuyla ilk acısına karşılama töreni yapan yok mu hiç içimizde?
  olgunluk ak saçla, kırışık yüzle ve acı tebessümle ölçülen bir şey olmadığına göre, "ben piştim" diyebilmenin cür'etini gösterebilen "acıların" kadınları ve erkekleri nerede acaba?
  
  olgunluk hata yapabilme cesareti ve başkalarının hata yapabilme hakkını gözetme inceliğiyle alakalı bence. dinginleşme aşaması çokca şımarıklıktan da geçebilir.
  olgunluk kişilik yapısına göre insanın ruhunda nakşedilmiş özel bir desen gibi ayrıca. dışarıdan etkilenme biçimi o desene, senin içindeki cevhere göre değişiyor, yoksa olaylara göre değil.