yarrak gibi yaşamak

• izin yaptığım bir gün vardı. haftada bir gün.
  kendime vermiştim yine izin.
  bir önceki gece "yarın buluşup beraber ev arayalım" diyen hatunla buluşup,
  "orası iyidir, burası böyledir megadır" tarzı tüyolar verecek,
  belki de geçici iskeleler kuracak olan ben,
  akşamüstü uyanıp, saçı sakalı tamamen kesmek,
  yüzümde kaş ve kirpikten başka hiç bir uzun kıl bırakmamak üzere banyoya girmiştim.
  devamlı öten telefonumu sessize alıp,
  "bu akşam değişik bişeyler mi içsem, acaba rakıya mı gömülsem?" diye düşünürken,
  yine skol da karar kılmıştım.
  "abi sen yemekteyiz e katılsana ehehe" diye gaz veren arkadaşlarımın olduğunu hatırlayıp,
  normal bir yemek hazırlamak için mutfağa girdiğimde, dolaptaki cini farketmiştim.
  yemek falan aklımdan çıkmıştı, "skolları bitireyim, sonra cine asılırım. bu geceyi de öyle kapatırım" düşüncesiyle hareket edip,
  sonrasında "ya kusura bakma evde misafirler var" diye telefon açıp özür dilemiştim, bugün beraber ev bakacağım kızdan.
  
  dedim ya izin günümdü, kendime ayırabildiğim zaman da pek kısıtlıydı.
  yeniden sabaha kadar durup, 12 de iş için kalkmak gerekiyordu.
  evet bu yarrak gibi yaşamaktı.
  
  ve galiba alışınca olabiliyor. alışmak zorunda kalınıyorsa.