lhasa de sela

• lhasa ölmüş diyorlar.
  çok saçma... yalan gibi. çok aptalca. çok manasız.
  yol ortasında aniden göze çarpan kuş ölüsü, kuyruğu kesik kedi, hastane koridorları gibi.
  kadife gibi, ay gibi, güneş gibi bir kadın, böyle ışıklı bir kadın, böyle sarıp sarmalayan, böyle derin bir ses, ana kucağı gibi, danseden salınan bir rahim gibi, hüzünle gülümseyen bir kovuk gibi içine girip saklandığım bir ses... çok saçma. çok anlamsız. yüzüne baksan huzur, meltem gibi, at sırtında gidiyoruz, durmamak gibi, şarkılarının üstüne binip uçmama, kaçmama, bulmama, kaybolmama izin veren hiç tanımadığım arkadaşım, sırdaşım. niye olsun ki... elele tutuşup dansettiğim, koşup durulduğum, dururken gittiğim, camlar sımsıkı kapalıyken yüzümde rüzgarını hissettiğim, kendimi delip çıktığım... biz seninle daha nerelere gidicektik. sen beni elimden tutup hangi yollara çıkaracaktın. biriyle dost olmak gibiydi seni dinlemek, dertleşmek gibiydi, biriyle sevinmek, biriyle üzülmek gibiydi. sana güvendim ve inandım sana, çok mu saçma.
  umarım canının yanmamıştır çok. ölürken canının yanmaması iyi midir, olabilir mi böyle bir şey bilmiyorum. umarım. ummak saçma. aptalca bir dilek.
  ölmemeliydin. o kadar.