work of art in the age of mechanical reproduction

• benjamin bu yazısında bu mass reproduction'ı tamamen olumsuzlamaz, ya da tamamen negatif bir şey olarak algılamaz; adorno ile ayrıldıkları noktalardan biri budur. burada bile bir kurtuluş ümidi, bir redemption arar ve bulur da: sanat eseri aurasını,bununla birlikte kült değerini kaybeder, bu değer sergileme değerine evrilir, ama bu da daha önceleri ona ulaşamayan kitlelere sanat eserini açmış olur: çeşitli farklı formlarda bile olsa. kitleler, sanat eserini oturup izlemekten, onu takdir etmekten^* ziyade onu kurcalar, içini dışına çıkarır, dokunur, bambaşka hallere sokar. kamera da böyledir, kameranın gözü, yaşamı, gözün görmediği biçimlerde görür ve gösterir, görüntüyü yakınlaştırır, uzaklaştırır, kurcalar, yerinden eder. bununla beraber montaj da bambaşka akış imkanları sağlar.
  
  bu nedenle benjamin, müzmin pesimist adorno'dan daha farklı bir yere sahiptir kalbimde: içnde hala umut vardır (ölüme giderken bile).