bob marley

• gülümseten adam. gene yazasım geldi.
  
  geçen gün bir arkadaşımı konuk ettim evimde, aslında bir dost, can dostu, gizlimiz saklımız yoktur, o şekilde. bilgisayarımda bob marley ile alakalı bir sürü şey görünce şöyle bir soru yöneltti; " oglum lan, sen bu adamı niye bu kadar seviyorsun? manyak mısın lan? sebebi var mı yani, niye? "
  öylece kaldım. "çünkü" dedikçe gerisi gelmedi, her "çünkü" diyişim aklımı aldı götürdü uzaklara. o anda uzaklaştım bizim odadan, ulan hangisini söylesem dedim. ilk başta aklıma çocuklar gibi sahnede zıplayışları geldi. arkadaşım anlayışlıdır ama canımın o hareketleri neden bu kadar hoşuma gidiyor anlayamazdı. sonra bir daha "çünkü" dedim. o anda aklım ufak şeylerden nasıl da mutlu oluşuna gitti, ama bunu bir sebep olarak sunmam manasız geldi, gene kaldım öylece. sonra bir daha "çünkü" dedim ve gene gittim. bu sefer gözümün önüne özgürlük geldi ama dökülmedi, dökülemedi agzımdan bir sebep.
  
  seni neden sevdigimi açıklayamadım, affedersin.