angel

• angel karakterinin yıllar yılı azap çekmesine rağmen aslında içinde nasıl biri olduğunu anlamak için 2. sezondaki gruptan ayrılma hikayesini izlemek gerekir. 2. sezonda cordelia, wesley ve gunn'ı kovan angel en sonunda onlarla barışmak ister. ekip geri döner ancak cordelia "biz arkadaş değiliz," deyince dünya angel'ın başına yıkılır. wesley barışmanın zor olduğunu anlatadursun angel çareyi cordelia'ya bir ton yeni kıyafet almakta bulmuştur. cordelia büyük bir sevinçle odaya dalar ve angel'ı öpmeye başlar. işte o sahnede, david boreanaz'ın da sadece yakışıklı bir odun olmadığını kanıtlamasının yanı sıra, angel karakterinin 4 senedir göremediğimiz bir yüzünü görürüz. angel cordelia ile birlikte güler, küçük kızlar gibi hoplayıp zıplar. ağır giden ve daima yayından kaldırılma riski altında olan bir dizinin baş karakterinin biraz daha enteresan ve katmanlı olması gerektiğinden olsa gerek o tarihten sonra izlediğimiz angel çok daha ilginç bir karakterdir. hemen bir sonraki bölümde cordelia "i love you" dediğinde yüzüne bir gülümseme yerleştirir ki örneğin, inanamazsınız yüzyıllardır yaşadığı vicdan azabıyla çöken karakterin o olduğuna.
  
  joss whedon dizileri işte bu yüzden sadece 13 veya 26 bölüm sürseler bile istisnasız efsane olurlar. çünkü kendisi tek bir sahne içerisinde karakterine muhteşem bir katman ekleme, ona bambaşka bir boyut kazandırma dehasıdır. buffy'nin 7. sezonunda öylesine gözüken potansiyel avcıların bile hatrı sayılır bir kısmı, bugünkü değme dizi karakterlerinden daha iyi geliştirilmiştir. angel da bir istisna değildir. sadece başrolündeki karakter değil, bütün yan karakterler dizi boyunca gelişir; asla aynı kalmazlar. gelişir, bize ayna tutar,derin mesajlar verirler. bu da onları bir sanat eseri, tv'de sanat yapılmaz tezinin de çürütücüsü yapar.