kent insanı

• salak olanı makbül kabul edilen insan prototipidir arkadaş.
  
  salaklığın her türlü iş yaptığı tüketim dünyasındasın. evet salak olacaksın abi, duymadan hissetmeden yaşayacaksın. adam onu al diyecek, koşa koşa alacaksın, hiç işine yaramayacaksa da evinin baş köşesine koyacaksın. başını türlü topraklara sokacaksın, kıçın açıkta kalıcak. oradan bafiliyecekler ama hissetmeyeceksin. hissetsen bile bundan hoşnut olucaksın, uyanmayacaksın, uyandırmayacaksın.
  
  "veaaah, boşver lan" deyip daracık mekanlarda dumanlara boğulcaksın. daha dibi bile görmeden dibi yaşayacaksın. aslında hep bu edebiyatla yaşayacaksın abi.
  
  yani hep elem hep keder, ama biri objektifi gözüne dayadığında da dudaklarını belertip poz veren yosma olacaksın. boydan kıçını gösterceksin. akşam feysbuka yükleyip yorum bekleyeceksin. ebeni bile tivitleyeceksin. sonra da gelip bana dertlerden bahsedeceksin. halbüse ne donanımlı insansın lan, ne çok derdin var. nasıl da başına yıkılmış dünya, yarınlar ne kadar dar sana. insanlar ne ka kötü, ah sen neden bu kadar mutsuzsun! hep aynı edebiyat ekseninde her naneyi yiyeceksin, yatacaksın onun bunun altına. oh ne ala, yalan mına kodumun dünya.
  
  adam desen yalnız olacak hacı, ne bileyim çocukluk acıları falan. güven meselesi, hep mutsuz biliyoruz işte. mutluluğu arıyor ama hiçbir vücutta da sönmüyor. o zaman ne sokuyosun abi bulduğun her deliğe? bu mu lan arayış? aslında hiç bişey skinde değil lan biliyoruz işte, skor senin derdin. iki biraya duman kafan. ama sorsan naif bi edebiyat, vur cümleye gitsin, gelsin karılar.
  
  lan şehir insanı, şerefsizsin, sahtekarsın ve sen bunları hak ediyorsun. yüzyıllardır da aynı geyikleri yapıp aynı kurmacalara gözyaşı döküyorsun. kurmaca dünyanı skiym lan, git merada koyun otlat, natürel sıç da aklın başına gelsin.