hatırladıkça iç burkan garibanlık anıları

• sene 1.5 yıl önce. cepte para yok. işe yeni girmişim. deneme süresi. maaş vermeyecekler. işe 1 saat yol yürüyerek gidiyorum. öğle ve akşam yemekleri yemiyorum. gece eve dönene kadar aç be aç sefil bir yaşam sürüyorum. hayat bombok. destek yok. mantığım sabret diyor. ben ise bir deri bir kemik kalmışım. 3 ay sonra maaş almaya başlıyorum.
  
  aradan 1 yıl geçiyor. 300% zam alıyorum. altıma cillop gibi 0 arabamı çekiyorum. bir zamanlar yürüyerek aşındırdığım yollardan artık arabamla geçiyorum. ama hala içimi burkan o garibanlık anılarımı unutamıyorum.
  
  not: zor zamanımda benden desteğini esirgeyen herkese teşekkür ederim.