efendime söyleyeyim

• tiksinç söz öbeği. bu söz öbeğini ne zaman duysam, söyleyen insanın kafasını tokatlama isteği peydahlanıyor bende.
  
  yaşlıdır, dededir, lokomotifin icadını görmüştür, magellan'la birlikte dünya turu yapmıştır, gönül rahatlıyla bu lafı söyleyebilir amenna. onlara lafım yok. ancak yeni yetme gençlerin, ukalalıkta sınır tanımayan tiplerin bu lafı cümlelerinin içine serpiştirmeleri, karşılarındaki insana "efendime söyleyeyim" derken kısa süren bir sessizlik anı yaşatmaları yok mu. işte ben o zaman deliriyorum arkadaş. göz bebeklerim büyüyor. elim, belimde taşıdığım ışın kılıcına doğru hamle yapmaya başlıyor. böyle tipleri "efendi ne lan?", "efendin kim senin?", "hangi derebeylikte yaşıyorsun sen?" diye bağıra çağıra, ışın kılıcımla eşit parçalara ayırmak istiyorum.
  
  bak dostum. evet, sen sen. yarın bir gün bir zirvede buluşuruz, bir şekilde yollarımız kesişir ve birbimizin hayatlarından geçeriz. senden tek ricam, olası sohbetlerimizde bu lafı kullanmaman. lütfen, rica ediyorum. hem bak sana salep bile ısmarlarım.