i'm here

• --- spoiler ---
  
  hissedemezler diye düşünüyorsunuz. mekanik oldugunu varsayiyorsunuz. kendi yasamina devam etmek icin gulen bir surata benzeyen bir cihaza bagliyor kendini, sarj ediyor her seyini. ama tesekkur de ediyor sanki yasadigi hayat bir lutufmus gibi.
  
  kirmizi arabasi var otekinin. oteki diyorum cunku "oteki"lestiriliyorlar. yuz ifadeleri yok ama sanki surekli otekilestiriliyor olduklarini unutmadiklarina dair her seyi anlatan gozleri var. "oteki"ligi yasiyorlar, buna alistirilmislar.
  
  ama utangaclar ayni zamanda. ustlerine yuklenen bu agirlik ne yapacaklarini sasirtiyor onlara. spike jonze'un "i'm here" filminden soz ediyorum. bu seneki ifistanbul ekip partisinde gosterilmisti, normalde gostermiyorlarmis.
  
  gulumsuyorlar ama goremiyorsunuz. onlari anlayamadiginizi hatirlatiyor bu size. otekilestirdiginizi anlayamiyorsunuz. kirmizi arabadan muzik sesleri geliyor. asik olduklarinda cekingen olmalari tanidik geliyor size, muzikle beraber hissedebilmeleri de.
  
  sarinin hakim oldugu ormanda o tanidik turuncu tonlariyla ormanda geziniyorlar sonra. sadece egleniyorlar; tek yaptiklari bu, kimseye zararlari olmadan. ormanda uzanip gunesi izliyorlar belki, el ele tutusup.
  
  tekrar sarj etmeleri gerekiyor kendilerini gun sonunda. ustlerine yuklenen agirliklar onlari yoruyor, tuketiyor adeta. ruya da goruyorlar ustelik, korkuyorlar da. ifadeleri cok yogun, belki "biz" dediklerimizden cok daha yogun.
  
  oykunuyorlar, tek istedikleri olagan bir hayat. insanlar arasinda yadirganmadan eglenmek istiyorlar sadece, tek yapmak istedikleri bu. ozgurce eglenmek, "oteki"ler onlara dokunmadan, "oteki"lere dokunmadan. kolunu kaybediyor kiz, erkek kolunu armagan ediyor ona. insanlar bunu yapabiliyor olsaydi, yaparlar miydi ki? telas var kafalarinda, yerine koymak istiyorlar sadece her seyi; olmasi gerektigi yerlere, ait olduklari yerlere. paylasiyorlar, bircogumuzun unuttugu. islevini yitiren seylerin ozlemi bu sanki; hissettigini gostermek, bir butun olabilmek. sarki caliyor, el ele tutusuyorlar.
  
  tek kolunu kiza monte eden cocuk dokunmayi insanlar kadar hissedemiyor belki ama kizin gozlerinin onune sundugu aile hayalini hissedebiliyor gercekten.
  
  kiz bacagini kaybedince bacagini monte ediyor cocuk sonra, sevgisi o kadar buyuk ki. bunu paylasmaktan mutlu oluyor, ruyasini paylasirken duydugu mutluluk kadar. kolu ve bacagi olmadan da eskisi kadar huzurlu yasayabiliyor. cunku yaninda "o" var.
  
  insanlarin gazetelerdeki fotograflara kas goz cizerken eglendikleri kadar egleniyorlar birbirlerine kas cizerken. sihir var bu filmde, insani kendine baglayan. cok guzel bir his var, birinin "oteki"ne asik olabildigi. huzur var bu filmde, cogu zaman hissedilemeyen.
  
  --- spoiler ---
  
  p.s. sevgili okur filmi bu linkten izledikten sonra bu yaziyi tekrar oku, hissiyati paylasabilmek adina.
  http://www.imheremovie.com/