topluluk

• hele şunu açıkça söyleyeyim, 30 yaşına pek yaklaşmış bir insan olarak, bir tanesine tutunamadım hayatta. elinde avcunda bi şeyi bulunmayan, epey de yalnız takılan biri oldum çıktım nihayetinde.
  
  e peki hadi ben sıçtım benim gibiler sıçtı da, ulan bu varoluşu tahakkümün kudretine indirgenmiş toplama kamplarında sen, aldığın nefeslerden hiç mi zehirlenmedin? b planının her daim seni yok etmek olduğunu bildiğin bu yapıların algına ektiği kabullenme tohumlarından hiç mi kıllanmadın? yarattığı yanılsama tarlalarında yan gelip yatarken bir tane bile kuru ot batmadı mı sırtına? hani diyorum şu koca prodüksiyon hakkında bildiklerine bilişsel biblo muamelesi yapmaktan bir kez olsun bitap düşmedin mi? içinde her anlamda çürüdüğün hücrenin parmaklıklarını, varlıklarını inkar edebilmekten aldığın güçle mi sevdin? hep itaatkar varsayılmaktan ve üstüne hep itaat etmekten diyorum, bir kez olsun incinmedin mi?
  
  bu mükemmel sistem kendiliğinden olmuş değil, sen vardın hep. eh, ben de artık sevemiyorum seni. yoruldum.