hukukçu

• toplumda hukukcu olarak tabir edilen bireylerde gordugum ortak bi kalip var. sinifsal bakamiyorum su an, kimse kusura bakmasin. belki, hukukçu olmayanların hukuk hakkındaki görüşleri basliginda yazmak daha dogru olurdu, ama kume daha genel. bu sadece kesisim, catisma kumesi. nedir ortak kalip? hukukcular, kendini sivil hayata kapatan militarizmin bi alt kademesi sanirim: disardan gelebilecek her turlu yoruma karsi inanilmaz olcude kapalilar. anliyorum, her meslek erbabinda bu tur seyler olabiliyor. ben mesela "darbukayi su olculerde calsan daha iyi olabilir gibi ama bilemedim" gibi acimasiz, tamamen onyargili, kati, meyve veren agaci taslayan, cahil, sunepe, art niyetli, sacmasapan, ipe sapa gelmez, adina "elestiri/oneri" denilen futursuz saldirilarda hakli olarak delleniyorum. hukukculara hak veriyorum o yuzden.
  
  genelleme de yapiyorum. ne bileyim, hukuk ogrencisi veyahut ceza hukukcusu gibi ayrimlarin cizilmesi gerektigini de kabul ediyorum. her seyi kabul ediyorum. ama bu kapalilik hukuka aykiri sanki. daha dogrusu, soyut duzlemde ayak oyunlarinin yapilamayacaginin farkinda degil hukukcu. o yuzden kapali. sakli degil kapali. bununla alakali son bi sey: tam tersi, hukukcu ozellikle sosyal bilimler alaninda genis bi kulliyati da beyninde eritmistir. en icten sosyolog, en hakiki tarihci, en durust siyasetcidir. hocam, budur.