30

• bir türlü olamadığım yaş
  
  zaman ölçü birimlerim dünyanınki ile uyuşmuyor. otuz yaş gözümde olgun,sorumlu,dingin ve bıyıklı aile babası yaşı iken kendi katılımımla tüm anlamını yitirdi. yolun yarısına yıllar kala saydığım melekelerin hiç birisine sahip olmamam bir yana, umudum ve niyetim de yok. otuzu doldurup küsüratını adımlarken kabuslarında evlendiğini görüp, oynayamayacağını bildiği halde bilgisayar oyunlarını takip edip sabahlara kadar sigaranın gözüne vurup oyun oynama hayalleri kuruyor, motorsikletle avrupa turuna çıkıyorum.
  
  turlu motorlu gönlünün getirdiği yere götüren seyahatler bilinçaltıma gidiyor artık. önümde hesaplanacak, karşılaştırılacak, incelenecek, onaylanacak tüm dikkatimi talep eden boy boy rakamlı harfli kağıtlar varken olmayan motoruma binip gidemiyorum, oldurup binsem hemen benzini bitiyor.
  
  eloğluna türlü türlü hesaplar yaparken kendim için zaman ve para eğrisinin hiç tutturamadım, zaman arttıkça para sıfıra gitti; hiç kariyer yapmak gibi bir niyetim yokken şaşı gözlü paranın peşine düşüp otuzumda proje içinde kaldım.
  
  adıma nevresim takımlı buzdolaplı stor perdeli planlar yapılırken; tekrar üniversiteye gitmek, avrupada bir süre yaşamak, dönüp kafe açıp aylık karın tokluğu ve beş kitap nevalesi ile sona doğru saymak istiyorum. al sana otuz!
  
  sorarsanız söylerim ama bahsi geçmezse de hiç göstermem ben otuzumu