• bir nevi oz-korunma mekanizmasi. kisinin kendini buyuk dususlerden ve mod degisimlerinin getirdigi o depresif etkilerden korumak icin uyguladigi bir tutum bu.

    kucuklugumden beri aslinda bir olcude benimsemeye calistigim bir felsefeydi. kendime tekrarladigim bir oyun..: “hep en kotusunu dusun ki, hazirlikli olasin”, “eger isler yolunda giderse supriz olur sevinirsin ne guzel”.
    aslinda cok yanlis tabi... nitekim karamsarligin sonu cikmaz yol. ama bazen elinde degil insanin.

    daha cocukken yolculuk yapmaktan ve arabayla seyahatten nefret ettigim o donemde uygulamaya baslamistim bu yontemi ilk. biliyorum mesela ankara istanbul arasi yaklasik 5 saat yol… o yol benim icin 6 saat olarak kabullenilmis bir yolculuktu oysa! her seferinde de degisik bir haz aliyodum tahmin ettigimden daha erken varmaktan eve..

    tabi yasimla birlikte, beklentilerim, korkularim ve kacmaya calistigim hayal kirikliklari da buyudu. bunun sonucunda da genel olarak pesimist bir havaya burunmenin kimseye faydasi olmadigini ogrendim zamanla. korunmak istedigin olcude boguyosun aslinda bunu yaparken – hem kendini, hem yakinindakileri. cevremde bu guduyle yasayan insanlar var, biliyorum. negatiflikleri can sikiyo, geriyo...

    sonuc olarak:
    hic gerceklesmeyecek de olsa, kirilicagini bile bile… hayal kurmak guzel !!
hesabın var mı? giriş yap