kemoterapi

• hakkında ne kadar çok okursanız okuyun; ne çok anladım bu yazılanları diyebilirseniz deyin; bu tedaviyi uygulayan-uygulatan bir sürü tane adamla konuşursanız konuşun; gelecekteki güzel günleriniz için, o kemoterapi sonrası eriyişini gördüğünüz parçanızın iyileşmesi için olduğunu bilirseniz bilin dayanılamaz bir tedavi bu.. zehir bu, allah kahretsin.. kurtulabilsin o illetten diye zehirlemek canınızı.. sonra oturup zehirlenmesini izlemek, ölmesin de iyileşsin diye beklemek.. yüreğim sıkışıyor.. konuşamıyorum.. yaşıyorum yine, allah kahretsin, kime kızayım, hep ben yaşıyorum..
  
  o yattığı yerde kıvranırken; o ahlarla iki büklüm öğürürken; böbreklerinde, ciğerlerinde, midesinde, her ekleminde acılar olurken öyle elini tutup gözünün içine bakıp geçecek, yanındayım diyemiyorsunuz sesiniz boğulmadan.. ağlayamazsınız, güçlü olmalısınız onun için.. ama gözlerindeki ölüm korkusu, sizin dolu gözlerinizden akıyor işte, içinizi eziyor.. hiçbir sevişiniz, hiçbir sarılışınız, elleriniz, göz yaşınız ilaç olmuyor; aczinizle kıvranıyorsunuz, eriyorsunuz; ah keşke eriyişiniz yetse, hiçbir işe yaramıyor bu.. ben bugüne dek ne acı çektiysem sıfırlandım, bomboşluğumu gördüm bu süreç içinde, en sevdiğimin o korku ve acı ile bakan gözlerini görüşte.. acı dediklerim benim o yaşadığım aptal saptal gelişler gidişler yitirişler değilmiş hiç.. ama değildi zaten, biliyordum ki, tekrar tekrar bu dersi almayayımdı nolur? hiç mi yitirmemiştim, hala mı öğrenmemiştim, nasıl bu kadar ısrarla bilmeyebiliyordum, bilmiyorum diye mi oluyordu yoksa.. ben bir başka en sevdiğim ölsün diye ağladığımı, dua ettiğimi bilirim, acı çekmesin daha fazla diye; hala nasıl bilmem-bilmeyebilirim.. o bile değilmiş ki.. değilmiş heralde ki böyle belim büküldü, saçlarım beyazladı.. ya onunkiler? dökülecekler..
  kime kızayım.. geçer mi öyle yapsam? kimin daha alacağı kalmıştı ki benden? acı, "ölüyorum ben, böyle ölmeyeyim" diye kıvranan o hastalığın en yakışmadığı sevdiğinizin elini tutmak, ve ona yardım edememekmiş.. acı bunun o lanet kanseri yenene dek defalarca tekrarlanacak olmasıymış.. her defasında bana olmamasıymış, uzaklığımmış, devam eden hayatmış, ellerimmiş..
  ama büyüdüm ben, öğrendim.. neyin cezasıysa bu affedilmek istiyorum artık.. bu ders bitsin, yetsin artık.. daha fazla sevdiğimin eriyişini izlemeyeyim.. daha fazla sağlam durmak zorunda olmayayım nolur..