istanbul

• hani vardir ya bazi seyleri ilg gordugun an seversin, sadece sevgi degil de asik olursun, tutku vardir icinde. bazen kitaptir, bazen muziktir, bazen bir yazidir, bazen bir arastirma, zaman zaman bir koku, bazen birseyin tadi, her seferinde onunla karsi karsiya geldiginde icinde sevgiyi hissedersin. yillar gecsin aradan, tekrar oku tekrar ona olan askin tazelenir, bir yerden bir ruzgarla kokusu gelse, icin kipirdar gulumsersin, gozlerinin ici isildar. tutkulu insan oyle yasar, oyle yasayacagi insani ve yeri arar. iste istanbul benim icin o yer, bazen sinirle cekip gitmek istesem de, yeniden icine karisinca, trafigin icinde tam bunalmisken, gumus rengi bir bogaz uzerine, yagan yagmur.. cok acaip birseysin sen, gitmek kararindan hep vazgeciren. yoruldum senden dedigim an, tum yorgunlugumu alip goturen. bu gidisle icinde yaslanacagim yer.. kara kitap i geri sakladim raflarin arasina, sularin cekilmesin hic, hep rengarenk kal, hep cagir gozlerimi guzelliginle. bir yere ait hissedeceksem kendimi, ilk yer sen ol hep. en azindan deger. ne ozlemisim seni, sabahin korunde sokaklarinda yurumeyi, ruzgarinin yuzume carpmasini, her an degisen havani. gozumu ilk actigimda sana hissettigim gibi.