7 entry daha
  • okuru (ya da sadece beni, bilmiyorum) alıp, kişisel zaman tüneline sokup, elinden tutup gezdiren; ya da birden bire çok iyi arkadaş olmuşsunuz da bir akşam öyle uzanıp birbirinize çocukluğunuzdaki o garip şeyleri anlatmışsınız hissi uyandıran, o duru gerçeklik hissini yaratmakta hiç zorlanmayan yazar margaret atwoodun yarı otobiyografik romanı.

    o tuhaf akşam yemeğinde söylenen şarkı gelir aklıma hep.

    "bir dua ve tek kanatla
    motorumuz bozulsa da
    uçmayı sürdüreceğiz
    bir dua ve tek kanatla"
10 entry daha
hesabın var mı? giriş yap