bülent korucu

• "ben 18 yaşında erzurum’dan çıktım. üniversite okumak için izmir’e geldim. bu benim açımdan çok büyük bir riskti. arkamda bıraktığım insanlar da beni korkutuyorlardı, geldiğim yerdekiler de… erzurum ve izmir farklı şehirler; sosyolojik olarak, yaşam tarzı olarak… ben izmir’e gelirken o korkularla geldim ama ayrılırken defterime “izmir’den koparak ayrıldım” diye yazdım. izmir’i o kadar sevmemin pek çok nedeni vardı. erzurum’dan daha fazla izmirli oldum. erzurum’un birçok mahallesini bilmem ama izmir’in neredeyse bütün semtlerini biliyorum; esenyurt, balçova, gaziemir, karşıyaka, hatay, yeşilyurt…
  sokak sokak yaşadım ve sevdim izmir’i. izmir'de ben rahat ettim. niye rahat ettim? izmir o dönemde, 1985'lerde farklıydı. şimdi farklı şeyler duyuyoruz ama inşallah öyle değildir. o çoğulculuğun o birlikte yaşamanın en güzel şekilde yaşandığı şehirdi izmir.
  bana yurt çıkmamıştı o tarihlerde, biz aynı sınıfta okuyan, erzurum lisesinden birlikte geldiğim sınıf arkadaşımla birlikte bir ev tuttuk. yan komşularımız çok radikal solcu öğrencilerdi, sabahları selamlaşarak çıkıyorduk evden, birlikte okula gidip birlikte dönüyorduk.
  
  izmir’de beraber yaşama pratiği bana çok önemli dersler verdi. bir muhafazakâr insan olarak izmir’de çok rahat yaşadım. belirli hassasiyetleri olan, içki içmeyen birisi olarak bu benim şansım oldu. muadilim gibi gözüken, benim karşıtım gibi gözüken, istiyorsa içki içen istiyorsa namaz kılan, kılmayan, istiyorsa mini etek giyen; tarzı ne olursa olsun herkesin kendi istediği gibi yaşama hakkının olduğunu bana bir anlamda izmir öğretti. beni izmir mayaladı diyebilirim…
  
  erzurum’da yaşarken benim daha keskin hatlarım vardı. izmir olgunlaştırdı beni. yazılarımdan bir tanesinde “neden denizdeki taşlar köşeli değil yuvarlaktır?” diye sormuştum. deniz ve denizin içindeki o tuzda, dalgaların durmadan taşları birbirine sürterek, taşları kırmadan yuvarlatması muhteşemdir. dışarıdan o iki taşı birbirine sürtseniz kırılırlar ama denizde hiç köşeli kalamaz o taşlar…
  
  bizim de denizdeki taşlar gibi birbirimize değerek yuvarlaklaşmamız lazım."
  
  kendisiyle yapılmış harika bir söyleşi burada.