haxan

• "cadılar", danimarkalı yönetmen benjamin christensen'in 1922 yılında çektiği, orta çağdan yirminci yüzyılın başına dek geçen süre içinde, doğaüstü güçleri, şeytanı, şeytanın uşaklarını, kafaları boşaltılmış insanların bağlandığı boş inançları, bu boş kafalıları yöneten inanç kurumlarını konu edinen, sinema tarihine geçmiş belgesel filimi... başarılı görsel etkiler görsel oyunlar, holivut yapımcılarına taş çıkartacak makyaj dekor uygulamaları, nefis bir sinema dilinin eşsiz bir güldürü anlayışıyla harmanlanması sonucunda ortaya çıkan, kahverenginin çeşitli tonlarıyla bezeli bu görsel şölenin cadı avına ayrılmış beşinci bölümü, bağnaz din adamlarının her dönemdeki benzer düzeyliliğini göstermesi açısından özellikle etkileyicidir.
  
  günümüzdeki "kıç yalama" geleneğinin (cadıların, ustaları şeytana olan saygılarını onun kıçını öperek gösterdiklerini filimden öğreniyoruz) o çağlara dayandığı ayrıntısı da, bugünkü gereksiz bilgimiz olsun; çok kişilikli kimi değerli gazatac[ad]ıların kulaklarını çınlatarak.