vivaldi nisi dominus

• yıllardır vivaldi'ye yaptığım resmen üvey evlat muamelesidir. müziğini fazla metodik, derinliksiz, hafif bulur idim. bach'ın onda ne bulup da onca eserini transkribe ettiğini anlayamaz idim. hatta deve, pire ile neden uğraşıyor diye düşünür idim. ne zaman nisi dominus geldi. kapaklardan kapak oldu.
  
  cum dederit zamansız saflığıyla vuruyor. günümüz dinleyicisi üzerindeki muazzam etkisinin, özellikle otantik yorumlardaki yüksek (en azından iyice yavaşlatılmamış diyeyim) tempo nedeniyle oluştuğuna inanıyorum. üstte uhrevi akan, tekrarlardaki süslemelerle zarifleşen alto solo yakın içsel bir iletişim kuruyor, ortada da kesik ama ısrarlı kemanlar solonun yakınlığına tezat bir gerilim veriyor. olayı koparan ise alttaki cazvari vurgudaki baslar. ağır ve içsel aryayı sürekli itekleyerek tüm atmosferin kalın çerçevesini çiziyor. kaçışı engelliyor..