attis

• cybelenin oğludur bu mitolojik şahsiyet. gerçi, cybele gelene geçene analık yapmış ya, hiç girmeyelim o konuya....
  
  efendim, myth^* bu ya....:
  attis beyzademiz de anadolu'nun ana tanrıçası cybele'nin en çarpıcı öykülerinden birine konu olur. (yani dejenere gençlik için en çarpıcı demek istiyorum.) tanrıça cybele, kendi tapınağının bakımını phrygia'lı^* bir çoban olan attis'e emanet etmiştir. ama bir de koşulu vardır; attis tanrıçaya verdiği bakir kalma sözünden dönmeyecektir. (çocuk da yumurta gibiymiş bu arada, uff. sorma gitsin.. neyse...)
  
  gel gör ki, bir ölümlüye sevdalanır güzel delikanlı ve çabuk unutur
  verdiği sözü. düğün töreni sırasında tanrıçayı gören attis verdiği sözü
  hatırlar ve derin bir vicdan azabı ya da suçluluk duygusuyla erkeklik
  organını^* keser. attis'in toprağa akan kanlarından menekşeler biter. delikanlı bununla da yetinmez; tam kendini asmak üzereyken, ona acıyan cybele çocukcağızı bir çam ağacına dönüştürür. çam kozalağı attis'in simgesiymiş mitolojide... öyleymiş valla. tekmelemeyin efendim kozalakları, ürkütmeyin vakvakları.