hikayenin sonu

• sonsuzluğa uzanan,zamandan soyutlanan ve girdaplarında yaşam mücadelesi verilen hayatın herhangi bir olayının sonlanmasının sanılmasıdır.
  
  bir masa,öğlen ışığından kaçışan böceklerin gölgesinde bir bohem yaşam tezahurü..uzakta ve aslında yakınımızda vuku bulan dertleşmeden yaşanan ve belki de yaşanamayan acı sonlandırılmaları..yıllarca hayatınızda dost aynası olan bir insanın,soluk gri renklerin hükümdarlığında süregelecek bir yaşamın temellerini atması..anlatılamayan ama hissedilen,olmasından nefret edilen ama bırakılamayan,bitirelemeyen,oldurulamayan bir duygu,bir tanı..semptomlarının üstüne üstüne gidildikçe,daha da derinleşip,organizmanın yapı taşı haline gelen yaralar..tek bir hatada yıkılan bir kardeşlik hikayesi ve küçük burjuvazinin öğütleri ile mahfedilen bir hayat..yıllarca hissederek inşa edilen bağların,karşı sevgi duvarları ile tarumar edilmesi,"tarumar" kelimesinin bu hikayenin sonuna çok da yakışması..
  
  "yeni hayat"ta diyor ya yazar,"oysa ben yeni hayattan ayrılmak,ölmek hiç mi hiç istemiyordum."..beyaz ışık hulyalarının yaşandığı bir şehre yollar dostunu,kendisi grinin değişik tonlarında yol kat etmeye çalışırken..oysa daha anlatacaklarım,paylaşacaklarım vardı, aşk olsun sana dostum,aşk olsun..