falkland savaşı

• içeride ciddi bir krizle yüzyüze olan junta, halkı oyalamak için milliyetçi bir davaya ihtiyaç duymaktadır. bunun için de malvinas en iyi adaydır. zira arjantinli generaller birleşik krallık'ın bu uzak adalar için kılını kıpırdatmayacağından emindir. hatta bu nedenle adalara güneyde bulunan iyi donanımlı ve eğitimli kuvvetler yerine (onlar şili'yle ihtilaf konusu olan bir başka adayı korumaktadırlar), kuzeyin sıcak ve yoksul bölgelerinden toplanmış askerleri gönderirler. askerler hayatlarında hiç görmedikleri kadar soğuk bir yere, arjantinli'den çok ingiliz olan bir halkın arasına gönderilirler ve beklemeye koyulurlar.
  
  juntanın hesaba katmadığı, birleşik krallık'ta çılgın neo-liberal politikalar uygulamakta olan demir lady'nin de halkı oyalamaya ve milliyetçilik üzerinden destek devşirmeye aynı derecede ihtiyacı olduğudur. demir lady bu fırsatı kaçırmaz; hatırı sayılır bir kuvvetle adaları kuşatır. sayıları 12 bin civarındaki arjantinli üşümüş ve doğru dürüst beslenemeyen asker, 5000 civarında özel eğitimli britanya askerine direnemez ve göğüs göğüse süren çatışmalar neticesi adalar birleşik krallık'a geçer.
  
  el cezire'nin veterans: falkland belgeselinde gösterildiği üzere, arjantin'e geri dönen askerleri başka bir travma beklemektedir. askerler arjantinliler'e utanç verici bir mağlubiyeti hatırlatmaktadır. askeri rejim yıkıldıktan sonra da durum değişmez. aslında zorunlu askerlik hizmetlerini yapmakta olan bu askerler halk tarafından juntanın oyuncakları olarak görülüp dışlanırlar. sonuç, cephede ölen askerlerden daha fazlası yıllar içinde intihar eder. britanyalı askerler için de aynı şey söz konusudur. iki taraf askerinin de yaşadığı büyük travma, bu savaşın ne kadar anlamsız, ne kadar beyhude -diğer savaşlardan bile daha çok- bir savaş olduğunu sürekli hatırlatıyor.